Nasrettin Hoca’nın karısı hastalanmış,
karısının başucuna oturup başlamış ağlamaya.
Komşuları:
- Hocam, demişler, ağlayıp harap etme
kendini inşallah iyileşir,
deyip onu teselli etmek istemişler.
Hoca
ağlamaya devam etmiş:
- Yok, ben iş güç sahibi adamım, yarın bakarsınız
işim çıkar, bir
yere filan giderim. İyisi mi elim
boşken doyasıya ağlayayım!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder