ECELİ YETSEYDİ

Bir yıl Hoca, ekin ekmemiş, harman savurmamış değil, değil ama yarısını yel almış, yarısını sel almış; başka bir düzen kurup da samanını samanlığa, arpasını arpalığa atamamış.

            Hoca, şu eşeğin yemini biraz azaltsam, ne olur ki, diye düşünmüş.

Böylece hayvanın yemini bir avuç azaltmış; eşek de “bana mısın” dememiş.

            Günün birinde Hoca:

-       Eşek, gene o eşek… Bir avuç daha azaltsam, teli mi dökülür,

demiş; bir avuç daha azaltmış.

            Mübarek adam, eşeğin yemini indirdikçe indirmiş; azalttıkça azaltmış Bu defa, bir halsizlik çökmüş hayvana. Hoca gene oralı olmamış…

            Bir sabah, girip bakmış ki, ne görsün, bizim eşek nalları dikmiş.

            O zaman Hoca, elini başına vurmuş:

-       Ah eşeğim! Vah, eşeğim, vah, demiş; ne güzel alışmıştı! Nerede

İse, susuz, yemsiz de yaşayacaktı ya ecel müsaade etmedi yoksa…